Whalie,Whalie...

De afgelopen dagen hebben we ons regelmatig in de arm geknepen.Dit is toch echt allemaal?

Het eiland Eua ,waar we momenteel verblijven,in de Ovava tree lodge bij de haven om precies te zijn,is het zuidelijkste eiland van Tonga .

Een eiland half zo groot als Texel,tientallen miljoenen jaren geleden ontstaan uit een botsing tussen twee oceanische plateaus en naar men zegt het meest groene eiland van allemaal.Een groot deel is tropisch regenwoud.Met een bevolking van iets meer dan 5000 mensen.

Het eilandenrijk Tonga,een echt koninkrijk met een parlementaire democratie en vrijwillig aangesloten bij het Britse Gemene Best is altijd zelfstandig geweest.Het rijk zelf beslaat ,zo lees ik op Wikipedia ,een gebied van zo n 25 keer Nederland met een totale bevolking van ca 100.000 mensen.

De bevolking is in hoofdzaak van christelijke huize in diverse denominaties.Ook het eiland Eua getuigt daarvan gezien de verschillende kerkgebouwen.Alle van verschillende architectuur,goed onderhouden en kleurrijk.Zondag is dan ook een echte rustdag.

In de wateren rondom Eua bevindt zich tussen mei en oktober het domein van de bultrugwalvissen(humpback whales).En vanuit de lodge over het water turend kun je ze al zien ,als ze hun beroemde staartvin tonen bij het afdalen naar de diepten van de zee.(Elke vin heeft een unieke vingerafdruk).Of als ze met veel kracht hun zijvinnen op het water slaan.

Toen we arriveerden bij de lodge,gerund door een familie,werden we hartelijk ontvangen.Ofschoon de afgesproken accomodatie niet beschikbaar was,werd een goed alternatief aangeboden.Een familiekamer met twee kamertjes ,voorzien van eenvoudige sanitaire voorzieningen.

Het avontuur kon beginnen en we boekten gelijk de eerste walvistour voor de volgende ochtend.Omdat we daarvoor al om 7.30 uur s ochtends paraat moesten zijn ,zijn we die dag vroeg onder de wol gegaan,of in dit geval onder de klamboe.

En nu we drie dagen verder zijn en al drie tours achter de rug hebben kunnen we het wow-gevoel nauwelijks bedwingen.

Je betreedt het domein van de walvissen en die bepalen of je met ze mag en kan zwemmen.Ik moet zeggen, dat het respect voor deze dieren uit alles naar voren komt.

Bij de briefing voorafgaand aan de vaart bijvoorbeeld,waar we worden geinformeerd over hoe we ons moeten gedragen als we te water gaan.Maar ook in het water als we de gids mogen volgen om de walvissen te gaan zien.

En de kapitein van de boot houdt al in als we op een paar honderd meter zijn genaderd door de buitenboordmotor op stationnair te zetten.

We dragen allemaal wetsuits en nemen zwemvliezen en snorkelspullen mee.Het aantrekken is voor Benne altijd gedoe .Is de juiste maat wel voorhanden en voel je je daarna wel happy.

Gelukkig hadden Leki daar geen last van.

De boot is van aluminium en biedt naast de bemanning voldoende plaats aan 8 passagiers.Een kleine kajuit voor de kapitein biedt plaats voor drie passagiers en die kunnen zo een beetje uit de zon blijven,want die is intens.

Twee gidsen gaan mee voor het spotten van de walvissen .Een op de boeg en de ander bovenop de kajuit.

Bij het uitvaren ga je vrijwel direct de zee op .Op het eerste gezicht een rustige zee,maar verderop als we de kust een kilometer achter ons hebben gelaten zijn de golven best wel heftig.De boot kan ze echter goed opvangen,waardoor de vaart nog enig comfort biedt.Ook de reispilletjes helpen daarbij een handje.

Voor een gemiddelde tocht trekt de bemanning een halve dag uit.Een groot deel daarvan gaat op aan zoeken ,afturen van de horizon en dobberen op het water in afwachting van de walvissen voor hun ademtocht.Is het vanuit de verte al een spektakel om ze te zien spelen,splashen en springen,waarbij de golven wit opspatten alsof ze op het strand lopen;in de nabijheid van de dieren groeit je gevoel van opwinding .Spannende minuten breken aan als we wachten op het signaal om het water in te mogen.

De eerste dag troffen we een moeder met kalf,die bereid bleek ons in haar domein toe te laten.De gids gaat dan het water in en geeft vervolgens groen licht.Waarop de groep,we waren de eerste dag in twee groepen ingedeeld,een voor een en zonder al te veel rumoer het water in gaat.Soms zwemt de walvis van je weg en heb je pech.Maar dinsdag kregen we de kans om moeder en jong van nabij te aanschouwen.Een onvergetelijke encounter voor Leki ,die hun gopro goed konden gebruiken en prachtige beelden hebben gemaakt.

De tweede dag was er een voor Benne, die de eerste dag wat moeite had zich in het zeewater comfortabel te voelen.Op het sein groen sprong hij als eerste te water en kon zien ,dat een bultrug onder hem doorzwom,waarbij het dier tegen de achtergrond van de rifachtige bodem je deed denken aan een onderzeeboot.Zo rustig ,ogenschijnlijk zich niets aantrekkend van wat zich boven hem of haar afspeelt.De groep kwam echter te laat om hem nog te kunnen waarnemen.

Het is niet te beschrijven wat je voelt als je dan uit het water komt.Indrukwekkend!Wat kan de natuur mooi zijn.En dat moet zo blijven.

Gelukkig vinden deze walvissen in de Tongaanse wateren rust en comfort om te maten en hun kalveren te laten opgroeien.Sinds kort wordt de populatie geteld en rondom Tonga zijn al 3000 bultruggen inclusief jongen waargenomen.Aan de hand van fotos van hun staartvin worden ze geregistreerd en in de toekomst gevolgd.

Een kalf drinkt volgens de kapitein zo n 400 liter melk per dag en wordt zo in 4 tot 5 maanden voorbereid op de (gevaarlijke) tocht naar Antarctica,waar ze de overige maanden van het jaar verblijven.

Dag drie zou mogelijk niet doorgaan,omdat de weersvoorspelling sprak van een aanwakkerende wind ,kracht zes a zeven .Maar de kapitein besloot  s ochtends toch een go te geven.We bleven daarom dicht onder de kust .Het leverde een ontmoeting op,maar de walvissen zwommen te hard om ze van nabij te kunnen zien.Wel konden we vanaf de boot genieten van spectaculaire sprongen .Het is bijna niet te geloven,dat zo n beest (20 ton) geheel uit het water springt en achterwaarts als een bommetje weer door de uiteenspattende golven wordt ingesloten.

Over de dagen heen gezien hebben we zo n tien verschillende walvissen kunnen spotten.En zeer tevreden en onder de indruk kijken we daarop terug.Met dank aan de captain en zijn bemanning, die er toch elke keer weer in slaagden om de ontmoeting mogelijk te maken.En natuurlijk dank aan de walvissen die toestonden ,dat wij hun nabijheid mochten ervaren.

Whalie,whalie where are you

Voor nu weer tot straks,

Benne mede namens Leki