The 4 WD s are coming in..

Vandaag met de campervan aangekomen in Rainbow beach ,zo n twee honderd kilometer ten noorden van Brisbane.Een kustplaatsje met een kleine boulevard met wat winkeltjes .

Het is het begin van de voorjaarsvakantie hier,dus men verwacht nogal wat drukte dit weekend.Opvallend het aantal 4 WD s ,dat arriveert.Goed uitgeruste auto s voor het zwaardere werk,vaak als trekpaard dienend voor de motorhome of de luxe aanhanger.

Het zonnetje rijdt met ons mee als we Noosa Bay verlaten vanmorgen.Voor het eerst met de campervan van Jucy.We hebben allen goed geslapen ,ook al was het even wennen om je plekje in de auto te vinden.Het is een Toyota,die is omgebouwd tot campervan voor 4 personen en voorzien van een uitdraaibare daktent.

In de achterbak een gootsteentje en een plek voor het koelkastje.Daaronder ruimte voor het servies,de afwasspullen en het brandertje.Allemaal efficient ingericht.

Het was gisteravond niet moeilijk om in slaap te vallen.Na een reis van bijna 24 uur ,voor enkele uurtjes onderbroken door een slaapje bij het Airport hotel van Fiona ,was iedereen het gisteren wel een beetje zat.

Bedenk,dat we om half vijf woensdagmiddag met een barge(veerpont) al de oversteek waagden van Eua naar Tongatapu op het hoofdeiland van Tonga en pas de volgende dag s middags om een uur of vier onze auto meekregen.Dat gaat je niet in de koude kleren zitten en zelfs Leki vond het wel genoeg.

De veerpont was overvol,want iedereen leek wel van het eiland af te willen.De pont had vanwege het stormachtige weer een aantal dagen werkloos aan de overkant gelegen,omdat hij bij windkracht 6 of hoger niet mag uitvaren.Het duurde dus even voordat alle lading en alle passagiers aan boord waren.Voor de meeste passagiers slechts staanplaatsen .

De schuit hield zich aanvankelijk gedeisd in de onder windkracht 3/4 oprukkende golven,maar eenmaal uit de bescherming van de kust bleek pas waarom de veerpont het zwaar had.Ze noemen dat geloof ik stampen op de golven.De deining gooit het schip van links naar rechts en dan ook nog draaiend in de vaarrichting.Turend naar de einder als enig vast punt en met een half pilletje op ging het verder prima en na ruim 3 uur varen (nb de fast ferry doet het twee keer zo snel ) konden we van boord.

Het was inmiddels donker en we hadden wel enige honger naar wat lekkers.Gelukkig bleek er een chickenrestaurant tegenover de veerpont te zijn waar we ,samen met een van de gidsen van een heerlijke gefrituurde maaltijd genoten.Nick bleek als gids ,die dag ook afscheid van Eua te hebben genomen en was onderweg naar de Fiji-eilanden om van daar uit met een zeiljacht de oversteek naar Brisbane te maken,waar hij in december hoopt aan te komen.

Het vervoer naar het airport-onderkomen had Kirsten snel geregeld ,want de baas van het chickenrestaurant wilde dat wel doen voor 50 Tongaanse dollars.Ongeveer 20 euro.

Fiona was er niet,maar onze kamer was al in gereedheid gebracht.Het kostte niet veel moeite te bedde te gaan.Leon was de eerste en was het eerste weg.Met de wekker om 4 uur de volgende morgen zouden we allen snel in slaap vallen.

Het goot ,toen Fiona de volgende morgen op de afgesproken tijd klaarstond met de wagen om ons naar het vliegveld te brengen ,even verderop.Ze had voor ons een heerlijk take-away ontbijtje klaargemaakt met pannekoekjes en een gebakken ei.

Bij nadering van het vliegveld zagen we de Boeing van Virgin Airlines al staan en konden we aansluiten in de rij van wachtenden voor het inchecken van de bagage.Een gemoedelijke sfeer hing er boven de mensen,waarvan het merendeel Tonganen.

Dit keer geen trammelant over het gewicht van de bagage en evenmin vragen over de drone.Op ons gemak konden we ons voorbereiden op de terugvlucht naar Sydney.

De vliegreis zou 6 uur in beslagnemen,rond een uur langer dan op de heenvlucht.Normaal gesproken niet zo n punt,ware het niet dat de stoelen je al na een uur dwongen om te verzitten.En dat heb ik ontelbare keren moeten doen.Geen pretje.

Je vliegt op ruim 30000 voet boven de oceaan ,boven het wolkendek dat oplicht in de opkomende zon.Tussen de wolken soms zicht op de golven van de Pacific.

En ook Sydney laat zich van de zonnige kant zien als we over de harbourbridge en het Operahouse de landing inzetten.Het was niet erg warm ,zo n 16 graden maar daar hadden we bij de transfer van internationaal naar domestic op de luchthaven geen last van.

Je hebt toch wel tijd nodig om op tijd bij de gate te zijn voor de vlucht naar Brisbane die middag.Lange terminals ,een ritje met de trein en de beveiliging zorgen er voor dat je al gauw twee uur verder bent.Ondanks dat je al hebt ingecheckt.Er bleef gelukkig nog wat tijd om van een kleine snack te genieten.We vlogen die middag met Quantas en het toestel bleek over aanmerkelijk comfortabele stoelen te beschikken.De reis was dus een makkie en al om drie uur stonden we in Brisbane bij het busstation op ons transfer naar Jucy te wachten.

De chauffeur van de shuttlebus bleek een Hollander ,die als Australier geboren zo n tien jaar met zijn ouders in Nederland had gewoond(Harderwijk).Hij bleek de taal nog goed te kunnen spreken en het was voor ons even een genoegen om gewoon hollands te kunnen lullen.

De ontvangst bij Jucy,de verhuurmaatschappij van de campervan was hartelijk en de afwikkeling verliep vlot.Dus een uurtje later konden we de weg op.En met het gemak ,waarmee de auto zich liet besturen bereikten ,weliswaar in het donker ,Noosa Bay.Een heerlijk dinner bij een steakrestaurant besloot de dag.Het was mooi geweest en met onze laatste reserves bouwden we de auto om tot slaapverblijf.Tot mijn verrassing wild Leki boven slapen en ik begreep dat wel,Want de ruimte beneden was een beetje krap voor twee.En zo nam de nacht het van ons over.

Nu staan we dus op een camping op Rainbow beach.En de 4 wd s are coming in.De een nog mooier dan de ander.Allemaal op weg naar Frazer island,waar je blijkbaar lekker kunt rondcrossen in het losse zand.

Voor ons geen doen zonder een goede 4wd en een huren vonden we niet nodig.Een dagje rustig aan .Benne besloot de wandeling naar Iskin point in te zetten.Het was mooi weer toen ik op pad ging ,maar al gauw betrok de lucht en liet af en toe wat water los.Wandelen naar Iskin point duurde toch langer dan ik had aangenomen,dus sprak ik onderweg een stel met een camper aan en vroeg of ik een eind mee mocht rijden.Jawel dat kon.Nadat ze mij hadden afgezet kreeg ik zelfs een flesje water mee voor de wandeling terug.Aardige mensen uit Melbourne, een beetje bezorgd over hoe ik terug zou komen.Niet nodig want ook voor de terugweg kreeg ik een lift;dit keer van iemand,die borden ophaalde van een viswedstrijd,waarmee ze geld voor een goed doel hadden opgehaald.

Zo rond drie uur was ik weer terug.En nu ,zie ik Leki de barbecue klaarmaken voor vanavond.Je ziet maar ik word goed verzorgd .

Voor nu tot straks,

Groet Benne mede namens Leki.