Shark..Shark..!

Shark,Shark!!!!!,

Pap,kom je er uit!We vertrekken over een half uur.Wat ,zei ik.Nee toch,het heeft de hele nacht geregend en de wind is hard.Toch heeft Tiny groen licht gegeven.

Ok dan maar ,terwijl ik het bordje met pap van Kirsten aanpakte,dat ze voor mij had meegebracht.Leki stond al in de startblokken en ik haastte mij ,met douchen,mn lens en mondverzorging ,in de kleren naar beneden voor het ritueel met de wetsuits.

We waren nog op tijd,hoewel de boot al aan de kade lag.Vandaag zouden we met 9 mensen uitvaren .Naast Leki en mijzelf een aantal jongeren uit Israel en een uit Chili,die op vakantie was na een working holiday in Nieuw Zeeland.De ploeg werd gecompleteerd door het stel uit Australie,dat elke boottocht aanwezig is.

De vrouw is fotografe en maakt prachtige natuurfotos.(Inniswildlife.com).

In de briefing van Tiny op de boot werd duidelijk,dat de weersomstandigheden ,die hij verwachtte niet ideaal waren,om reden waarvan hij had besloten om onder dekking van de kust de zee op te gaan.En als het niks was,zou hij na een half uur terugkeren.

We voeren rustig de haven uit en al snel liet Tiny de boot stationnair draaien.Met de boodschap aan ons om de zee af te turen naar walvissen.Bijzonder was ,dat een eenzame zeeschildpad onze vaart kruiste.

Het weer en de wind bleken mee te vallen, toen we eenmaal op zee waren.En de kapitein durfde het aan wat verder uit de kust te varen.Ja hoor op 10.00 uur de eerste melding van walvissen in zicht.En behoedzaam zette hij koers om na 500 meter de boot weer stil te leggen.Wachtend op wat komen ging maakte iedereen aan boord zich klaar om op het sein “go for It “ van boord te kunnen gaan.Als eerste zouden de nieuwkomers gaan met David voorop.Na circa 10 minuten lieten de walvissen zich zien en nadat David,de gids vooruit was gegaan werd het sein op groen gezet.

Het bleek toch nog lastig om de walvissen bij te houden en binnen no time waren de snorkelaars uit zicht.

Op de boot wachtten de andere passagiers ,waaronder Leki en mijzelf rustig af.Plotsklaps verschenen de walvissen om een uur voor de boot en de kapitein gaf ons groen licht om te water te gaan.Kirsten als eerste,gevolgd door een van de Australiers en Leon.Ik aarzelde even,maar zag de walvissen niet van de boot wegzwemmen en besloot erin te duiken,mede op het geroep van Kirsten.Kom Pap,je wil is toch sterker dan je body!!Ja ja ,ik kom.

Het ging om een groepje van drie walvissen:een moeder met kalf en een zgn escort.Het kostte geen moeite om Alex ,de andere gids te volgen naar deze walvissen en wat we toen zagen ging al onze verwachtingen te boven.Het leek er wel op ,alsof ze even met ons wilde zijn.Het kalf in alle vrijheid om zn as draaiend,naar zn moeder zwemmend,ademhalend en zich van geen kwaad bewust in onze gepaste aanwezigheid.Ik denk,dat er 15 meter afstand werd bewaard.

De andere groep was evenwel te laat om zich nog bij ons te voegen,hoewel David,de gids het wel haalde.

We sidderden van genoegen over wat we te zien kregen en het was zo mooi,dat de high fives na afloop niet van de lucht waren.Na enkele minuten namen de walvissen hun tocht weer op en zwommen ons gezichtsveld uit.Wat een mooie scenes gaven zij ons ten beste en wat mooi ,dat Leki en ik daar samen van konden genieten.Van de vier boottochten was dit verreweg de meest aansprekende encounter.

Nadat iedereen zich weer aan boord had gehesen en de euforie aan boord was neergedaald vervolgden we onze zoektocht naar de andere walvissen.Er bleken er in de nabijheid zo n 8 rond te zwemmen.Maar niet op een plek.

De kapitein moest dus kiezen.In radio-overleg met zn maatje op de andere boot koos hij voor een noordelijke route en het duurde niet lang of de tweede ontmoeting was daar.Ook hier als eerste groep 1 te water.Maar de ontmoeting werd snel afgebroken,omdat een haai werd gesignaleerd en niet de minste.Het bleek volgens de kapitein een tijgerhaai te zijn,die door een aantal snorkelaars ook als zodanig werd herkend.Een van hen,de Chileen vertelde mij na afloop,dat die haai rustig rondzwom en zich niet agressief gedroeg.

Toch was het sein :shark,shark, voldoende om iedereen snel uit het water te halen en zo geschiedde.De walvissen achterlatend.

In de boot moesten we toch even bijkomen,want iedereen was er vol van.Een haai!En dan nog wel een tijgerhaai boezemde ontzag in.

Toch wilde de kapitein verder met zn walvistour en even later hadden we inderdaad weer een ontmoeting.Een groepje van 5,waaronder Kirsten ging weer de zee in,maar brak de encounter snel af,omdat de wetenschap van de aanwezigheid van een tijgerhaai toch wel angst aanjaagde.

Terecht sloot de kapitein af en na zo n 4 uren op het water met prachtige beelden van bultruggen in hun element keerden we tegen enen weer terug .Voldaan,een brede glimlach op het gezicht en in gedachten:de mission completed!

Je moet het hebben gezien om het te kunnen geloven!

Voor nu weer tot straks met nieuwe avonturen,

Groet Benne mede namens Leki